دور بینی چشم

دور بینی چشم

دوربینی یا هایپروپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می دهد که فرد در دیدن اشیای نزدیک دچار اشکال یاشد.
شیوع دوربینی از نزدیک بینی کمتر است. دوربینی در اغلب موارد ارثی است.
دوربینی وقتی ایجاد می شود که یا چشم نسبت به انحنای قرنیه طول کمتری داشته و یا قرنیه نسبت به طول چشم انحنای کمتری دارد، در نتیجه نور واردشده به چشم در پشت شبکیه متمرکز می شود. در این حالت اشیای دور تار بنظر می رسند و تصاویر نزدیک حتی بیشتر تار می شوند.
افراد جوان که دوربین هستند می توانند با استفاده از قدرت متمرکزکننده عدسی چشم، تصویر را از پشت شبکیه به روی شبکیه بیاندازند و در نتیجه واضح ببینند. اما در دوربینی شدید یا سنین بالاتر این توانایی کاهش یافته و بیماران احتیاج به عینک مطالعه یا عینک دو دید دارند.
دوربینی را نباید با پیرچشمی اشتباه کرد که در آن هم توانایی دید نزدیک مختل می شود. پیرچشمی به علت کاهش دامنه تطابق در نتیجه تغییرات ناشی از پیری در عدسی چشم رخ می دهد.
دوربینی به میزان کم را گاهی درمان نشده باقی می گذارند. در موارد شدیدتر عینک های با عدسی تصحیحی محدب یا مثبت یا لنزهای تماسی و در برخی موارد جراحی می تواند به بهبود دید مبتلایان به دوربینی کمک کند.
با افزایش سن توانایی متمرکز کردن تصویر بر روی شبکیه کاهش می یابد و بتدریج وابستگی

دوربینی حالتی است که در آن فرد اشیاء دور را به وضوح می بیند اما اشیاء نزدیک را ناواضح مشاهده می کند. اگر فردی دچار دوربینی باشد ممکن است قطر قدامی خلفی چشم وی از حد طبیعی کوچکتر باشد .

معمولاً دور بینی از زمان تولد وجود داشته و گاهی جنبه ارثی دارد. بسیاری از افراد ممکن است متوجه وجود این شکل در خود نباشند، زیرا عدسی چشم تا حدی از خود انعطاف پذیری نشان می دهد تا این حالت را جبران سازد. بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به دوربینی ممکن است نیازی به عینک یا لنز نداشته باشند،اما همچنان که سن افزایش می یابد، عدسی قابلیت تغییر پذیری خود را از دست می دهد و دیگر قادر به ایجاد سازگاری مطلوب جهت جبران اختلال نخواهد بود.

از طریق انجام معاینات چشمی می توان به وجود دوربینی پی برد. این اختلال به راحتی با استفاده از عینک، لنزهای تماسی یا جراحی قابل اصلاح است.

علائم نشانه ها

علائم و نشانه ها شامل تاری اشیاء نزدیک، نیمه باز کردن چشم و فشار بر چشمها جهت دیدن اشیاء نزدیک، فشارهای چشمی که خود سبب بروز درد، سوزش یا گاهی سردرد می شود و ایجاد اختلال و ناراحتی چشمی در حین انجام کارهای نزدیک نظیر کتاب خواند، نقاشی یا نوشتن می باشد.

علل

هر چشم دارای دو بخش است که سبب متمرکز شدن پرتوهای نوری منعکس شده از شیء می شود. این دو بخش شامل قرنیه ( پرده شفاف مقابل کره چشم ) و عدسی ( ساختاری شفاف در داخل چشم ) می باشد. در یک چشم سالم هر کدام از این قسمتها بخشی از پرتوهای نوری حاصل از اشیاء را متمرکز می سازند به گونه ای که نهایتاً تصویر روشنی بر روی قسمت خلفی چشم یعنی شبکیه می افتد. در مواردیکه انحنای قرنیه یا عدسی از حالت طبیعی خارج باشد، تصاویر بر روی شبکیه نمی افتند و تصویر اشیاء تار می شود. این حالت را اصطلاحاً عیب انکساری چشم می گویند و زمانی ایجاد می شود که انحنانی قرنیه و یا اندازه چشم از حد طبیعی کمتر باشد. در نتیجه تصویر اشیاء در پشت چشم می افتد.

در چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر شدت دوربینی به اندازه ای باشد که در انجام کارهای روزمره بطور مطلوب اختلال ایجاد کند یا کیفیت تصاویر حاصله به نحو مطلوبی نباشد، باید به پزشک مراجعه کرد.

غربالگری و تشخیص

تشخیص این اختلال از طریق انجام معاینات چشمی عملی است. معمولاً از طریق روشهای مختلف و بکارگیری ابزارهای خاص پزشک می توان وجود این اختلال را تشخیص داده و شدت آنرا تعیین نمود. انجام هرگونه از این روشها الزامی است و از طریق آنها پزشک می تواند مسائل چشمی را مورد بررسی قرار دهد.

توصیه هایی که جهت ارزیابی مشکلات چشمی وجود دارد بر اساس اصول ذیل می باشد :

بالغین : اگر فرد از عینک یا لنز تماسی استفاده نمی کند ،و هیچ مشکل چشمی ندارد و در معرض ابتلا به بیماری چشمی نیز نیست ، توصیه می شود که بین سن 20 تا 39 سالگی یک بار، بین سن 40 تا 65 سالگی هر یک تا 2 سال یک بار مورد معاینه قرار گیرد.

با این حال اگر فرد از عینک یا لنز تماسی استفاده می کند، باید سالانه مورد معاینه قرار گیرد. ولی با این حال در صورت بروز هر گونه اختلال در چشم و بینایی باید به پزشک مراجعه شود. به عنوان مثال ممکن است ایجاد تاری بینایی نیاز به تغییر شماره عینک داشته باشد.

اطفال و نوجوانان

اطفال نیز طبق برنامه ذیل احتیاج به معاینه منظم دارند : یکبار تا قبل از سه ماهگی، یکبار بین 6 ماهگی تا یکسالی ، یکبار در حوالی 3 سالگی و یکبار در حوالی 5 سالگی.

اگر کودک یا نوجوان دچار هرگونه اختلال بینایی شود، باید معاینات در فواصل نزدیکتری رخ دهد. به علاوه وجود یکسری بیماریهای خاص نظیر مرض قند که سبب افزایش ریسک ابتلا به بیماریهای چشمی می شود ، نیاز به معاینات مکرر را بیشتر می کند.

عوارض جانبی

اگر دور بینی درمان نشود، ممکن است منجر به عوارضی نظیر کاهش کیفیت مطلوب زندگی، فشار بر روی چشم که می تواند منجر به بروز سردرد شده و کاهش امنیت فرد بخصوص در حین رانندگی یا انجام کار با ابزارهای خاص شود.

درمان

هدف درمان، تصحیح هرگونه اختلال در انحنای قرنیه یا عدسی است. درمان شامل استفاده از عدسیهای تصحیح کننده عیب انکساری بصورت عینک یا لنز تماسی و جراحی می باشند. روشهای جراحی متفاوتی وجود دارد که می تواند جهت تصحیح انحنای نامطلوب قرنیه یا عدسی مورد استفاده قرار گیرد که روش جراحی لیزیک (LASIK) یکی از آنهاست.

مراقبت از خود

اگر چه نمی توان از بروز دور بینی جلوگیری کرد اما می توان از چشم ها و بینایی مراقبت نمود . اقدامات ذیل بدین منظور باید مورد توجه قرار گیرند :

- بدون توجه به وضعیت بینایی یا وجود مشکل، باید چشم ها بطور منظم چک شود.

- بعضی از بیماریها نظیر مرض قند و فشار خون بالا برروی عملکرد چشم تأثیر دارند، لذا کنترل آنها در کاهش عوارض چشمی این بیماریها مؤثر است.

- وجود علائمی نظیر کاهش یکباره بینایی در یک چشم، تنبلی یکباره یا تاری دید یکباره چشم، جرقه های نوری و نقاط سیاه در میدان بینایی می تواند، نشان دهنده بیماریهای جدی چشم نظیر آب سیاه باشند. لذا در صورت بروز این علائم یا هر علامت دیگر به پزشک مراجعه کنید.

- با استفاده از عینک های آفتابی از چشم خود در برابر اشعه ماوراء بنفش خورشید محافظت کنید.استفاده از عینکهای آفتابی بخصوص در مواردی که فرد به مدت زمان طولانی در معرض تماس با نور خورشید باشد یا زمانیکه از داروهایی استفاده کند که حساسیت نسبت به پرتو ماوراء بنفش را افزایش دهد، بسیار مهم می باشد.

- حتماً از غذاهای حاوی ویتامین A و بتا کاروتن نظیر هویچ استفاده نمائید.

- در صورت وجود هرگونه مشکل باید از شماره درست عینک استفاده نمود و این از طریق معاینات منظم میسر خواهد شد.

- جهت دیدن بهتر حتماً از نور کافی استفاده نمائید.