شعر

این شعر توسط یکی از دوستان مرکوری ارسال شده است 

فکر می کنم تصویر زیر از فرستنده ی شعر باشد اگر این طور نیست اطلاع دهید 

این شعر را به اقای ال داوود وتمامی اساتید بزرگم از جمله اقای سیفی اقای کاشانی و..... 

گفت استاد مبر درس از یاد

یاد باد آنچه به من گفت استاد

یاد باد آن که مرا یاد آموخت

آدمی نان خورد از دولت یـــاد

هیچ یادم نرود این معنــــی

که مرا مادر من نـــــادان زاد

پدرم نیز چو استــــــادم دید

گشت از تربیــــــــــت من آزاد

پس مرا منت از استـــاد بود

که به تعلیـــــــم من استاد استاد

هر چه می دانست آموخت مرا

غــــیر یک اصل که ناگفته نهاد

قدر استـــــــــــــــاد نکو دانستن

حیف استــــــــاد به من یاد نداد

گر بمردست ،روانــــش پر نور

ور بود زنده ، خدایش یار باد !

با تشکر از دوست گمنام مرکوری