اتاق خواب کودکان جهان

"جایی که کودکان می‌خوابند" نام مجموعه‌ای است که جیمز مولیسون، عکاس حرفه‌ای، با جمع‌آوری عکس‌های کودکانی از اقصی نقاط دنیا و تصویر رختخواب‌شان، آن‌ را پدید آورده است. پشت نمای رختخواب هر یک از این کودکان داستانی نهفته است. داستانی از فقر و غنا. یکی مثل بِلال بُزچران است و شب لای بز‌ها می‌خوابد، یکی دیگر مثل کایا با لباس گل‌ گُلی‌، برجی ۱۰۰۰ دلار فقط خرج اسباب بازی‌هایش است. جدا از فقر و ثروت، رختخواب هر کس بیانگر سبک زندگی مردمانش نیز هست. جایی که شما می‌خوابید چطور؟ راحتید؟
 

الکس ۹ ساله از ریودوژانیرو برزیل

روی یک کاناپه پاره می‌خوابد که سمساری‌های پاسگاه نعمت آباد ریو هم جوابش کرده‌اند. این الکس با این اوضاع تا چند سال بعد یا نوک حمله بایرن مونیخ خواهد بود یا نوک حمله مافیای مواد مخدر برزیل.
 

بلال ۶ ساله از کرانه باختری

شب‌ها گوشه فرش در کنار فنس، سرش را روی شکم بزها می‌گذارد و می‌خوابد. بلال حالا حالاها باید چوپانی کند تا بتواند سرپناه درست درمانی برای خود دست و پا کند.
 

ایندیرا ۷ ساله از کاتماندو نپال

تخت خواب گرم و نرم اما محقر و بهم ریخته‌ای دارد. این‌طور که نور آفتاب به داخل اتاق تابیده مشخص است که بیشتر از ساعت ۷ صبح کسی نمی‌تواند این‌جا بخوابد. مگر این‌که دمر بخوابد و پتو را روی سرش بکشد.
 

دُنگ ۹ ساله از شهر یونان چین

اتاق خوابی دارد که از شدت شیر تو شیری انگار خمپاره خورده است. آن وسط یک شُرت هم داخل پنکه گیر کرده است. پوستر مائو هم که آنجا بالای سر دُنگ چسبانده‌اند برای خودش پارادوکسی محسوب می‌شود.
 

خوان داوید ۱۰ ساله از مدئین کلمبیا

قیافه‌اش نشان می‌دهد از آن بچه‌های شری باشد که دیوار صاف را بالا می‌روند. حداقل برای چسباندن آن‌همه چیز بالای سرش باید چند باری این‌کار را کرده باشد.
 

ریوتا ۱۰ ساله از توکیو ژاپن

می‌بینید که ملبس به لباس رنجرهاست ولی اتاق خوابش پر از اسباب بازی و خرت و پرت است. بالاخره دُم خروس را باور کنیم یا قسم حرضتعباس !
 

جویی ۱۱ ساله از کنتاکی آمریکا

خودش را برای حمله احتمالی زامبی‌ها آماده کرده است. شدت آمادگی به حدی است که اگر ساعت سه نصفه شب هم ارتش زامبی‌ها به پای تختش آویزان شوند، مهمات برای نابودی همه‌شان دارد. از عکس تراکتور روی دیوار هم مشخص است که جویی طرفدار تیم تراکتورسازی کنتاکی است.
 

کودک گمنام ۹ ساله از ساحل عاج

با چشمانی ورقلمبیده و لباسی مندرس در رختخوابی کر و کثیف می‌خوابد. عدم بهداشت به حدی تابلو است که اگر این عکس را به ویروس نشان بدهی تن و بدنش می‌لرزد.
 

بیکرام ۹ ساله از ملامچی نپال

او هنوز بلد نیست یقه لباسش را درست ببندد در جایی می‌خوابد که شب‌ها از شدت سرما باید ۳ تا لحاف روی خودت بیندازی. درز و پی اتاق خوابش هم که چندان نوید گرمابخشی نمی‌دهد. البته هر چه بیشتر نگاه می‌کنم، با دیدن آن گونی‌های ته اتاق متقاعد می‌شوم که این‌جا باید انباری باشد نه اتاق خواب.
 

لمین ۱۲ ساله از روستای بونکیلینگ سنگال

با تبری که آن‌را به زور کِش شلوارش نگه داشته و (مثلاً) عرقی که از گردنش سرازیر است تختخوابی دارد که دور و برش با کتاب‌های کهنه و چیزهایی شبیه سنگ قبر پر شده است. احتمالاً این‌جا مسجد یا کلیسای روستای‌شان باشد.
 

ریانون ۱۴ ساله از دارول اسکاتلند

با آن مدل موی موهاک و چتری‌هایی که روی صورت ریخته و آن کاپشن چرمی سیخ سیخی‌اش متال باز محل‌شان محسوب می‌شود و عجیب نیست که دور و بر تختخوابش هم پرچم جمجمه و اسکلت به همراه گیتاربرقی باشد و روی دیوار کنار تختش هم مثل فیلم‌های پلیسی بریده روزنامه حوادث چسبیده باشد.
 

ریسا ۱۵ ساله از کیوتو ژاپن

ریسا به سن تکلیف رسیده است و عاشق گیشاهاست. دکوراسیون اتاق خوابش هم به سبک عهد بوق ژاپن چیده شده است. فقط معلوم نیست این لحاف تشک را که جمع کرده‌اند کجا تا کرده‌اند که در تصویر معلوم نیست و گرنه هر کسی شب کف این‌جا بخوابد فردا صبح مثل سوسک دمپایی خورده تمام بدنش له و لورده است.
 

کایا خانوم ۴ ساله از توکیو ژاپن

رسماً به جای اتاق خواب اسباب بازی فروشی افتتاح کرده است. احتمالاً مادر کایا در بچگی خودش خیلی فرصت عروسک بازی پیدا نکرده و می‌خواسته بچه‌اش عقده‌ای نشود. یک نفر باید پیدا شود و مادرِ بچه را از برق بکشد. با این اوضاع، کایا هیچ‌وقت زن زندگی نخواهد شد.
 

جیمی ۹ ساله از نیویورک آمریکا

با موی شانه کرده و تیپ کاملاً رسمی و اتاق خواب مرتبش از همین الان کاندیدای ریاست جمهوری آمریکاست. فقط کافی است درس‌هایش را خوب بخواند و پول‌های پدرش را خرج علف کشیدن نکند.