داستانی از مخمد عزیز

خلاقیت 

آخر سال تحصیلی بود. زمان دادن نتایج پروژه های علمی دانشجو ها.به نفر اول دوم و سوم جایزه می دادند.پروژه ی نفر اول این بود: ممانعت از استفاده ی ماده ی شیمیایی دی هیدروژن مونو کسید. 
دلایل مورد نظر: 
یک عنصر اصلی باران های اسیدی است. 
تنفس زیاد ناخودآگاه آن باعث مرگ فرد میشود. 
بخار غلیض آن باعث سوزش پوست میشود. 
روی لنت های ترمز ماشین ها تاثیر منفی میگذارد. 
حتی در تومور های سرطانی یافت شده است. 
حتی باعث فرسایش اجسام میشود. 
این دانشجو با 50 نفر از هم دانشگاهی هایش نظر خواهی کرده تا برای تصویب قانون ممانعت استفاده از این ماده ی خطرناک روی برگه ای را امضا و به دست او برسانند. 
از این 50 نفر 43 نفر این پبشنهاد را قبول و برگه را امضا کردند. 
6 نفر دیگر به این موضوع اهمیت چندانی ندادند و تنها 1 نفر متوجه شد که دی هیدروژن مونو کسید همان آب است! 
موضوع تحقیق این دانشجو بود : چقدر ما زود باور هستیم!

با تشکر از دوست خوب مرکوری 

محمد عسکریان