دستگاه تنفسی

دستگاه تنفسی اکسیژن را از طریق شش‌ها وارد خون می‌سازد. این دستگاه شامل بینی، گلو، نای (لوله‌ هوایی) و شش‌ها است. وقتی شما عمل دم را انجام می‌دهید، هوای تازه را به داخل می‌کشید. وقتی بازدم انجام می‌دهید، هوای باقیمانده را از شش‌ها خارج می‌سازید. در کیسه‌های هوایی که آلوئول (alveoli) نام دارند و در اعماق ریه واقع شده‌اند، هوا در مجاورت بسیار نزدیک با خون عبوری از مویرگ‌ها قرار می‌گیرد این فرآیند به اکسیژن که برای تنفس سلولی حیاتی است، اجازه می‌دهد که از ریه‌ها به خون منتقل شود. همچنین به محصول پس‌مانده (دی‌اکسید‌کربن) اجازه می‌دهد که از خون به شش‌ها منتقل شده و از آنجا به هوا برود. اگر دی‌اکسیدکربن در خون باقی می‌ماند برای آن مسموم‌کننده بود. به نفس کشیدن خودتان گوش دهید و ببینید که چگونه حرکات قفسه سینه هوا را به داخل مکیده و یا به خارج می‌فرستد.

درون قفسه سینه

هوا از طریق نای (لوله هوا) وارد ریه‌ها شده و از آن‌ها خارج می‌شود. انتهای بالایی نای به حلق (گلو) باز می‌شود. انتهای پایینی به دو نایژه اصلی (لوله‌های هوا) تقسیم شده و هر یک به یکی از ریه‌ها وارد می‌گردند. نایژه در ریه مجددا تقسیم شده و کوچک و کوچک‌تر می‌شود. تا جایی که به نازکی یک تار مو گردد. سرانجام، نایژه‌ها (که اکنون نایژک‌ها انتهایی نام دارند) وارد کیسه‌های حباب مانند میکروسکوپی به نام آلوئول می‌شوند. تقریبا 300 میلیون آلوئول در هر ریه وجود دارد. هر آلوئول توسط مویرگ‌ها احاطه می‌شود. اکسیژن (موجود در هوای داخل آلوئول) فاصله کمی را تا خون (داخل مویرگ‌ها) طی کرده و خون آن‌را به تمام بدن حمل می‌نماید.