تقدیم به تمام دانش پزوهان جوان
هیچکس منتظر خواب تو نیست
که به پایان برسد
لحظه ها می آیند
سال ها می گذرند
و تو در قرن خودت می خوابی
هیچ پروازی نیست
که رساند ما را به فضای دو هزار
و به قرن دگران
مگر انگیزه و عشق
مگر اندیشه و علم
مگر آئینه و صلح
و تقلّا و تلاش
بخت از آن کسی است
که مناجات کند با کارش
و در اندیشه یک مسئله خوابش ببرد
و کتابش را بگذارد در زیر سرش
و ببیند در خواب
حل یک مسئله را
باز با شادی درگیری یک مسئله بیدار شود
سروده : مجتبی کاشانی
قشـنگ بود.
اقای داداش را دیدم
به نظر مثل خودت باهوش می اومد
خوشحالم که مدرسه ی امید میاد