sutern rings
در جستجوی دانش
sutern rings
در جستجوی دانش
ماجرای امیر حسین و دوست عراقی او
اجرای امیر حسین و دوست عراقی او
طبق معمول با امیر حسین برای بازی بدمینتون به پارک ملت رفته بودیم .
چند لحظه نگذشته بود که متوجه شدم پسر بچه ای دارد مشتاقانه بازی من و امیر را نگاه
می کند . وقتی متوجه شد من به او نگاه می کنم اندکی نزدیک تر آمد و سرش را به علامت سلام تکانی داد . من هم جوابش را داد و به ادامه ی بازی مشغول شدیم . پسرک هنوز آنجا ایستاده بود و به بازی ما نگاه می کرد .
به او اشاره کردم و گفتم دوست داری با امیر حسین بازی کنی .
مثل این که منتظر حرف من بود با سرعت جلو آمد و راکت را از دست من گرفت و شروع به بازی کرد
متاسفانه بلد نبود چگونه بازی کند . و امیر هم از این موضوع ناراحت بود و کم کم داشت عصبانی
می شد .
برای این که امیر را از این وضعیت خارج کنم
به امیر گفتم کمی استراحت کن تا من با دوستت بازی کنم .
ابتدا برای او روش بازی و نحوه ی سرویس زدن را توضیح دادم اما در ضمن صحبت هایم متوجه شدم خیلی به حرف هایم گوش نمی کند .
صحبتم را قطع کردم و مشغول بازی شدم پسرک فکر کرد من ناراحت هستم
به من نزدیک شد و آهسته به زبان عربی گفت : من اهل عراق هستم و در بغداد بدنیا آمده ام
و فارسی هم بلد نیستم .
تازه متوجه شده بودم که چرا به حرف هایم توجه نمی کرد .
با خودم گفتم اشکالی نداره بالاخره مقداری کلمات عربی بلدم و با همان کلمات با او صحبت
می کنم
خواستم از او بپرسم کلاس چندم هستی و نام مدرسه ات چیست ؟
هرچی به مغزم فشار آوردم چیزی ازش بیرون نیامد که نیامد
آخرش برای اینکه خودم را راحت کنم به انگلیسی ازش پرسید م انگلیسی بلدی؟؟
او هم گفت نه .
احساس خوبی نداشتم.
راکت را دادم به امیر حسین و رفتم گوشه ای نشستم .
و از این که نتوانسته بودم حتی یک کلمه با آن کودک صحبت کنم احساش شرم می کردم
در همین فکر ها بودم که صدای خنده ی امیر و آن کودک مرا به خود آورد
دیدم دو تایی مشغول صحبت کرن با هم هستند
امیر به فارسی و او هم به عربی
و آن چنان مشغول صحبت کردن با هم بودند که گویی حرف های هم دیگر را می فهمند .
یاد داستان زوربای یونانی ( کازانتزاکیس ) افتادم که وقتی زوربا با مرد روسی برخورد کرد
چون حرف یکدیگر را نمی فهمیدند برای هم ساز زدند و رقصیدند . و از یکدیگر خداحافظی کردند . بعد ها زوربا از او به عنوان بهترین دوستش یاد میکرد .
الان هم امیر و دوست عربش حتی یک کلمه از حرف های همدیگه رو نمی فهمیدند ولی داشتند به سرعت با هم دوست می شدند
به طوری که وقتی پدرش صداش کرد که بروند . نمی خواست از امیر جدا بشه
هنگام خداحافظی محکم بایکدیگه دست دادند و از هم جدا شدند .
من هم از این فرصت استفاده کردم و عکسی برای یادگاری از آن ها گرفتم
راستی یادم رفت بگم اسم اون پسرک مرصل بود و کلاس ششم و در مدرسه ای در بغداد درس
می خوند .
شخصیت هفته
شخصیت هفته
با تشکر از همه ی دوستانی که به وبلاگ خودشون لطف دارند
برای حبران این همه محبت تصمیم گرفتم هر هفته تصویر یکی از این عزیزان را که فعال ترین کاربر هفته هم باشد را در قسمت ( تصویر شما ) قرار دهم که اولین تصویر را اختصاص به امیر حسین برای طرح پست آزمایش های من و بابام
و تصویر این هفته را به دوست همیشگی وبلاگ آقای حسام لایق اختصاص می دهم
باشد تا به این شکل کمی از محبت های این دوستان جبران شود .
پاسخ به یک سوال
پاسخ سوال شما ( سینا احمد آبادی )
آن چه باعث بالا آمدن توپ می شود همان نیروی ارشمیدس است که از طرف آب به اجسامی که در آن فرو می روند وارد می شود
بای بای
همه چیز در پایان است
هر سلام سر آغاز دردناک یک خداحافظی است
هر سال این موقع از سال که می شد تلخ ترین روز سال برایم شکل می گرفت
پایان یک سال دوستی هایی که مثال ان را در هیچ گوشه ای از دنیا نمی توانی یافت
اما احساس من این است که گویی امسال هیچ گاه به پایان نخواهد رسید
شاید به لطف دنیای مجازی است که این احساس به من دست داده است
امسال هر وقت دلم برای شما تنگ می شد به سراغ وبلاگ می رفتم و شما را آنجا می دیدم و ...
به امید دیدار تا همیشه
پروردگار پشت و پناهتان
محبت بیکرانم نثار شما دوستان کوچکم
امید وارم گروه لیاقین چیزی برای غلط گیری نیابند
آخرین کلاس خلاقیت
آخرین کلاس خلاقیت
حیف شد خیلی زود تموم شد
ممکنه کلاس خلاقیت تموم شد اما تازه خلاقیت شر وع شده
سعی منید در تمام مراحل زندگی به خلق چیز های نو و راه حل های تازه فکر کنید .
تمام انسان های موفق به سخنان خوب گوش می دهند اما آن کاری را انجام می دهند که درست تر است و خلاقیت یعنی همین حل کردن مسائل و مشکلات در سخت ترین شرایط .
به امید روز های خوب وشیرین در کنار خانواده های محترمتان
کلاس خلاقیت
روزی که به آرزویم رسیدم
در هر دو کلاس غوغایی بر پا بود
همه در تکاپو بودند . و می خواستند اولین نفری باشند که کار های خود را ارائه می دهند . اشک شوق خود را به سرعت از از بچه ها پنهان کردم
همیشه با خود می گفتم آیا بالاخره روزی می رسد که بچه ها بتوانند خودشان تمام وقت کلاس را اداره کنند و به وجود من نیازی نباشد
آن روز رسیده بود و من سراپا گوش و چشم شده بودم و به کار های بچه ها خیره شده و با تمام وجود لذت می بردم
کاش آن ولی محترمی که به همکارم گله کرده بود که آقای آل داود به جای درس دادن در کلاس من وقت بچه ها را به بطالت و بازی می گذراند آن جا بود و می دید این همه شور و شوق آیا بیکاری و بطالت است یا یک کلاس مدرن که هر آموزش و پرورشی در آرزوی داشتن یک لحظه از آن است .
تصاویر به قدر کافی گویای کلام من هست
خود شاهد باشید .
این تنها یک جلسه کلاس خلاقیت است .
یک روز بانشاط در کنار دوستان کوچکم
اردوی تفریحی ( ۲ )
مسابقه پرتاب موشک
معلم مهربانم دستان گرم و صمیمی تو را همیشه بر شانه های خود احساس می کنم به خاطر همه چیز سپاس گزارم .
مسابقه ساخت حباب
